Najtrudniejszy pierwszy krok

W powiedzeniu szewc bez butów chodzi jest bardzo dużo prawdy, chociaż codziennie szyję na maszynie to uszycie czegoś dla siebie zwykle trwa latami. Tak było w przypadku narzuty do sypialni.

Na początku łudziłam się, że kupię ...no bo to nie jet tak, że jak lubisz szyć to akurat chcesz mieć w domu wszystko uszyte przez siebie :] - serio, no chyba, że ktoś ma inaczej.  Łudziłam, bo nigdzie  nie mogłam znaleźć takiej o odpowiednich wymiarach - czyli przynajmniej 2m długiej i prawie tyle samo szerokiej, no może chociaż 1,90m. Owszem coś tam znalazłam, ale to nie była moja estetyka.

Krok drugi- przypomniałam sobie, że wzdycham do ikeowskiego lnu. Zdobycie go nie było łatwe, ostatecznie przy pomocy koleżanki zakupiłam 8m i zaczęłam dumać.

Mój plan zakładał podklejenie warstw owaty i materiału klejem w sparyu, jednak koleżanki z fb bardziej doświadczone,  odradziły mi ten pomysł- po pierwsze mogłyby pojawić się plamy (to akurat można sprawdzić robiąc próbkę)...ostatecznie przekonałam samą siebie, że skoro zdecydowałam na pikowanie ręczne, to chyba lepiej, żeby materiał pracował, będzie można wyrównać po drodze ewentualne zmarszczki, których spodziewałam się przy takiej powierzchni. 

W ogóle dlaczego pikowanie ręczne? na początku chciałam takiej narzuty pikowanej bardzo geometrycznie : kwadraty i każdy jeszcze przepikowany po przekątnej i podzielony na 4 trójkąty. Oczywiście nie robiłabym wtedy tego sama, ale ten plan zawiódł. Poza tym jak dotarł len okazało się, że jest dużo jaśniejszy niż przypuszczałam i to całkowicie zmieniło moje podejście. 

Kupiłam cieniowany kordonek ( jak widać ) odcienie przechodzą od bardzo jasnej, przez ciemną szarość po grafit.

Tak zaopatrzona zaczęłam szycie.

Po pierwsze zszywanie warstw dla uzyskania pożądanej szerokości , czyli jeden kawałek 150x220 i drugi taki sam przecięty na pół po długości. Obie połówki doszyłam do pierwszego kawałka po bokach. To samo na tył narzuty.

Następnie wyniosłam połowę mebli ze stołowego i układałam warstwy równiutko na ziemi : pierwsza płachta, na nią owata i przykrycie drugą płachtą. Boki unieruchomiłam najpierw szpilkami, potem za pomocą igły i kolorowej nici zrobiłam duże fastrygi w kilku kierunkach: najpierw wzdłuż potem na krzyż wygładzając wszystko od środka na boki.

To była najlepsza decyzje ever, bo potem mogłam swobodnie fastrygować siedząc na kanapie przykryta narzutą bez obaw, że coś się przesunie. 

Co do fastrygowania...znowu rozłożyłam narzutę ( już sfastrygowaną roboczo) na ziemi, za pomocą kredy w ołówku i długiej linijki rysowałam linie proste ( dokładnie dosyć gęste punkty), ja podzieliłam pasy na odległości 15cm- po prostu dostosowałam ich szerokość do szerokości narzuty, tak , żeby wyglądały estetycznie i w miarę estetycznie zakończyły się na bokach (czytaj symetrycznie).

Potem to już tylko trzymać prosto kurs i jedziemy do przodu , przy udziale ulubionego serialu :}}

Oczywiście gdzieniegdzie mi fastryga uciekła, łatwo można to poprawić wypruwając taki szew. Ja jednak uznałam , że te krzywizny i surowość lnu idealnie ze sobą grają, wyszło prosto zgrzebnie i nie przekombinowanie - tak jak lubię :}}

Reasumując, nie ma się czego bać, wystarczy trochę samozaparcia i spokoju ;].

 Jak widać "wzbogaciłam" pokój o inne tekstylia w odcieniach szarości, tutaj sztuczna skórka z ikea w roli dywanika i nie tylko.

Sypialnia jest bardzo stonowana, wręcz senna dzięki tym szarościom. Mój następny cel to lniana pościel, czyli punkt drugi z listy marzeń.

Namawiam Was do spróbowania samodzielnego szycia,nie ma się co bać krzywizn , można je wykorzystać jako atut, a radość z efektu- bezcenna :]]. Jak oceniacie moje wyczyny?


Pozdrawiam An